وجود مبارک معصوم(سلام الله علیه) درباره این آیه که دارد: وَمَا یُؤْمِنُأَکْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَهُم مُشْرِکُونَیعنی اکثر مؤمنین،مشرک‌اند فرمود: خیلی‌ها مواظب زبانشان نیستند می‌گویند: «لولا فلان لهلکتُ» اگر فلان کس نبود کارما حل نمی‌شد،فرمود: بگویید خدا را شکر که از این راه مشکل ما را حل کرد؛ اگر همهمشکلات به وسیله خدا حل می‌شود اینها می‌شوند وسیله اینها آورنده‌اند نه اینهابخشنده.بندگی را در زندگی آوردن یعنی این، باید مَلکه بشود که انسان هرگز نگوید اگرفلان کس نبود مشکل حل نمی‌شد یا اول خدا دوم فلان کس. خدا اوّلی نیست که دومی داشتهباشد خدا کسی نیست که دیگری در قبال او سِمتی داشته باشد باید شاکر باشیم که خدایسبحان به وسیله اشخاص مشکل ما را حل کرد اگر کسی مشکل ما را حل کرد فرستاده خداست،اگر کسی آمده که ما مشکل او را حل کنیم او هم فرستاده خداست این از بیانات نورانیحضرت امیر در نهج‌البلاغه است فرمود: «إنّ الْمِسْکِینَ رَسُولُ اللَّهِ» یعنی ایننیازمندی که آمد به شما مراجعه کرد او را خدا فرستاده است. خدا از یک طرف به شمانعمت داد از یک طرف هم به فلان شخص گفت برو در خانه فلان کس ببینم چه کار می‌کند؛این از غرر فرمایشات حضرت در نهج‌البلاغه است «إنّ الْمِسْکِینَ رَسُولُ اللَّهِ» لذا وقتی وجود مبارک امام سجاد(سلام الله علیه) صدقه‌ای را به سائل می‌داد دستش رامی‌بوسید.