سلام.بنده يک دختر شيرازي هستم. امشب داشتم راجع به يک مسئله خاص در اينترنت جست و جو مي کردم که در بين سايت ها وبلاگ شما را ديدم. پس از خواندن مطلب مورد نظرم، در قسمت موضوعات وبلاگ شما، مصاحبه با آقاي انجوي نژاد را ديدم. برام خيلي تعجب اور بود چون بنده به آقاي انجوي نژاد خيلي ارادت دارم ولي اجازه ندارم کانون بيام. ديشب 92/1/23 قرار بود که آقا سيد بيايند يک مسجد نزديک خونمون و با سختي ونذر و نياز اجازه گرفتم بروم ولي گفتند آقا سيد بيمار شدن و نمي آن. من که چند سال است در حسرت يک جلسه نشستن پاي منبر ايشان بودم، باز هم محروم ماندم. امشب هم که سالگرد شهداي رهپويان بود و شهادت حضرت فاطمه(س) خواستم از طريق پخش مستقيم صداي ايشان را بشنوم که دوباره گفتند حالشان خوب نيست و نمي آيند. خيلي دلم گرفت. گفتم چه قدر من بي لياقت هستم. نمي دانم چرا ولي وقتي ديدم همين امشب در يک وبلاگ مصاحبه با ايشان زده شده در حالي که من دنبال مطلب کاملا متفاوتي بودم، حس عجيبي به من دست داد. احساس کردم هنوز فراموش نشده ام.به خصوص ديدم که در مصاحبه گفته اند با منبر ياد حضرت زهرا(س) مي افتند و شب شهادت حضرت زهرا منبرشان خالي بود. از خدا مي خواهم فردا به سلامتي در مراسم شهداي رهپويان حاضر شوند و روضه حضرت زهرا را بخوانند.