داود بن سلیمان غازى گوید:حضرت رضا (ع) از پدرانش علیهم السّلام برایم حدیث کرد که رسول خدا (ص) فرمود:
فرشته‏ اى نزد من آمد و گفت: اى محمّد، پروردگارت سلام می ‏رساند و میفرماید: اگر بخواهى تمام وادى مکّه را براى تو به زر تبدیل کنم.
من سر بآسمان برداشتم و عرض کردم:پروردگار من! مى ‏خواهم روزى سیر باشم تا سپاست گویم، و روزى گرسنه باشم تا از تو درخواست نمایم.
الأمالی (للمفید) / ترجمه استاد ولى، متن، ص: 137

حدیثی که عمل به آن سخته ولی اگه عمل بشه چقدر از مشکلات فکری وروحی آدمها حل میشه:

امام جعفر صادق علیه السلام در بخشی از سفارش‌های خود به ابن جندب فرمودند:

با کسى که از تو بریده، وصل کن؛ به کسى که چیزى به تو نداده، عطا کن؛ با کسى که به تو بدى کرده، خوبى کن؛ به کسى که به تو دشنام داده، سلام کن؛ باکسى که با تو دشمنى کرده، انصاف داشته باش؛ و از کسى که به تو ظلم کرده، در گذر؛ همچنان که دوست دارى از تو در گذرند.

پس از گذشت خداوند از خودت عبرت بگیر. آیا نمى بینى خورشید خداوند برخوبان و بدان مى تابد و بارانش بر صالحان و مجرمان نازل مى شود؟

متن حدیث:

یابن جندب! صل من قطعک واعط من حرمک واحسن الى من اسإ الیک وسلم على من سبک و انصف من خاصمک واعف عمن ظلمک کما انک تحب ان یعفى عنک فاعتبر بعفوالله عنک الاترى ان شمسه اشرقت على الابرار و الفجار و ان مطره ینزل على الصالحین و الخاطئین

«مستدرک، جلد 9، صفحه 11»

امام رضا(ع) در کلامی شریف و البته طولانی از امام سجاد‌(ع) نقل می‌فرمایند: اگر دیدید کسی اهل نماز و روزه است، گناه نمی‌کند و کارهای خوب هم انجام می‌دهد، عجله نکن، گولش را نخور، ممکن است عُرضه ی گناه کردن نداشته باشد.

بعد می‌فرماید: اگر کسی عرضه گناه کردن داشت، اما گناه نمی‌کرد، آرام باش، فریب نخور، ممکن است گناهی را ترک می‌کند، اما مرتکب گناه دیگری می‌شود. زیرا شهوات مردم مختلف است؛ یکی شهوت مال دارد، اما شهوت جنسی ندارد، یکی شهوت جنسی دارد، اما حرام نمی‌خورد.

سپس می‌فرماید: اگر کسی هیچ گناهی نکرد، عجله نکن، گولش را نخور، ممکن است عقل درست و حسابی نداشته باشد. بعد می‌فرماید: اگر کسی عقل درست و حسابی هم داشت، فریب نخور، ببین آیا هوای نفسش مسلط بر عقلش است، یا عقلش مسلط بر هوای نفس است؟

حضرت در انتهای بحث مثال می‌زند و می‌فرماید: مانند کسی که حبّ‌مقام دارد، یک دفعه‌ای با یک هوس و هوای حبّ‌مقام، کلّ مراتب ایمانی قبلش را نابود می‌کند. حدیث عجیبی است. امام علیه‌السّلام در ادامه می‌فرماید وقتی به چنین آدمی می‌گویی: «إتَّقِ الله»؛ از خدا بترس، ناراحت می‌شود. «اَخَذَتهُ العِزَّة»؛ به غرورش برمی‌خورد، می‌گوید «به من می‌گویی با تقوا باشم؟ تا حالا کسی از من گناه ندیده.» بعد امام(ع) می‌فرماید: اینها دیگر آدم هم نمی‌شوند و دچار لعن خداوند می‌شوند.( وسائل الشیعه، ج 8، ص 317)